.svg)
Laatst vroeg iemand me: waarom raakt de één burn-out en zijn collega die even veel werkt niet?
Samengevat was dit mijn antwoord: doordat de één eert, de ander negeert.
De één is in zijn element! Lekker aan de slag, maakt veel uur maar het voelt niet echt als werken. Hij is niet bang om dat stapje extra te zetten, graag zelfs, dan kan hij uren sparen voor de zomervakantie! Hij kan heus wel eens ziek zijn, maar als hij weer is opgeknapt zie je hem weer. Je weet wat je aan hem hebt. Als iets hem niet lekker zit benoemt hij dit zonder bang te zijn dat het niet goed overkomt. Zijn eerlijkheid wordt gewaardeerd!
De ander is moe. Maar toegewijd! Fouten zullen niet snel gemaakt worden, op deze werknemer kan je helemaal aan. Privé gaat hij door een roerige tijd, maar hij kan werk en thuis goed gescheiden houden. Een stapje extra is nooit teveel gevraagd. Toen andere collega's uitvielen nam hij extra taken opzich. Het voelde vanzelfsprekend om dit te doen. Schouderophalend zei hij: “geen enkel werk is alleen maar leuk, zo kunnen we elkaar een beetje helpen..”
Allebei harde werkers zou je zeggen. Maar de één is dichtbij zichzelf en eert daarmee zijn ontwerp (en ik zou zeggen: ook de Maker van dit ontwerp). Hij luistert naar zijn lichaamssignalen, geeft ruimte aan zijn emoties en doet waar hij voor gemaakt is. De ander is geneigd lichaam, emoties en passie te negeren. Aan de ene kant zonde zou je zeggen (al doen we dit allemaal heel regelmatig). Aan de andere kant zó gezond om erachter te komen dat dit niet werkt.. Want jezelf leren eren is misschien wel het grootste cadeau wat je jezelf en je omgeving kunt geven!
